‘Waar mensen strijden voor vrijheid en geluk, daar zal ik zijn’
Mohamed Bouazizi stak zichzelf exact 3 jaar geleden in brand. Zijn ziel reist nog steeds rond in alle uithoeken van de Arabische wereld en vindt mensen tussen slaap en ontwaking, tussen ontwaking en bevrijding, tussen vrijheid en geluk.
Waar een Syrisch kind in de kou takken sprokkelt om het huis of de tent van zijn gezin te verwarmen, en met eetbonnen aanschuift bij de voedselbedeling; daar is Bouazizi’s ziel.
Waar een Syrische familie opgejaagd wordt en van land tot land trekt op zoek naar werk, veiligheid, inkomen en leven; daar is Bouazizi’s ziel.
Onder het puin van de vernielde huizen en levens van 8 miljoen Syriërs; daar is Bouazizi’s ziel.
In een tent van een Syrische vluchteling in Jordanië, die zich afvraagt of Syriërs de nieuwe Palestijnen zijn, ver van huis, een volk uiteengeslagen; daar is Bouazizi’s ziel.
Waar een Syrische moeder haar waardigheid vertrappeld ziet door smokkelaars en Europese grensbewakers; daar is Bouazizi’s ziel.
Waar Syrische activisten strijden in de geest van de gelukzalige bevrijding van het begin, ondanks de overweldigende kaping van vreedzaam protest door gewelddadige onderdrukking en burgeroorlog; daar is Bouazizi’s ziel.
Ook waar angst en haat woeden in de harten van Syrische soldaten, jihadisten, Libanese Hezbollah-strijders, Egyptische generaals, Saoedische autocraten en alle anderen die in naam van het volk strijden om het behoud van macht en privilege, of die een opportunistisch eigen belang nastreven op het lijk van zijn lichaam; ook daar is Bouazizi’s ziel.
In de smalle steegjes van een arme volkswijk in Caïro, waar een Egyptische familie elke pond omdraait sinds hun kostwinner door de ordetroepen op straat werd dood geschoten; daar is Bouazizi’s ziel.
In het hart van de Egyptische activisten van de eerste revolutie die altijd hebben geweten dat het oude regime een contrarevolutie zou gaan leiden onder het mom van de revolutie; daar is Bouazizi’s ziel.
Maar ook in het hart van de Egyptenaar die twijfelt en die, verscheurd door richtingloze angst voor de toekomst, zijn blinde steun geeft aan die contrarevolutie; ook daar is Bouazizi’s ziel.
In de straten van Caïro, waar Egyptenaren met getrokken messen tegenover elkaar staan, gemanipuleerd door machthebbers; daar voert Bouazizi’s ziel een strijd met de verdeeldheid in hun harten.
In de hoop van de Egyptenaar die een tegel legt in de onverharde straten van zijn verwaarloosde wijk, en die zijn eigen wijk ontwikkelt ondanks de apathie van miljoenen en de corruptie van de kleine elite; daar is Bouazizi’s ziel.
In de stoffige straten van vergeten Tunesische steden, waar jongeren verstikken van uitzichtloosheid, waar islamisten hen rekruteren voor de jihad of smokkelaars voor de overtocht naar het paradijs, waar gezinnen drie jaar lang van hoop naar nieuwe wanhoop worden geslingerd en geen vruchten zien van de offers van het volk; daar is Bouazizi’s ziel.
In de strijdkreten van vakbondsleiders en arbeiders die tegen machtige belangen van staten en bedrijven in ijveren voor menswaardig loon en werk; daar is Bouazizi’s ziel.
Waar het geloof deze ontvoogdingsstrijd ondersteunt in plaats van onderdrukt; daar is Bouazizi’s ziel.
Ook in de vergaderzalen van Europese en Amerikaanse leiders die Noord-Afrika en het Midden-Oosten opdelen in bondgenoten en vijanden, en zo bevolkingen verdelen in plaats van ondersteunen op het pad naar meer vrijheid en geluk; ook daar is Bouazizi’s ziel.
In de harten van Europeanen, die grensbarrières opwerpen en die gevangen zijn in hun angst voor de opstand van de zwakken en onderdrukten, die de geschiedenis aan zich laten voorbijgaan en blind zijn voor het lot dat ze delen met alle volken in de Middellandse Zee-regio; daar is Bouazizi’s ziel.
In de woonkamers van de Palestijnse activisten in Israël, Palestina en de buurlanden van Palestina, die strijden voor de val van het regime dat hen bezet: Israël-Hamas-Palestijnse Autoriteit-VS-EU-Iran-Hezbollah; daar is Bouazizi’s ziel.
In het protest Israëli’s die samen met Palestijnen één strijd voeren voor sociale rechtvaardigheid; daar is Bouazizi’s ziel.
In het lied van Israëlische en Palestijnse muzikanten die elkaars cultuur beleven en grenzen van angst verbrijzelen die hun leiders in harten hebben geplant; daar is Bouazizi’s ziel.
In het licht van de ogen van de kinderen, die het felst schijnen, die echt vertellen wat er op het spel staat, die het onmogelijke kluwen van conflict in een oogopslag ontrafelen, die immuun zijn voor alle krachten die ons verdelen en afleiden van de waarheid, die je nog kan herkennen als een mens, die nog echt voor het leven kiezen en aan wie het lot zou moeten gehoorzamen, zodat wij hen zouden (h)erkennen als onze verantwoordelijkheid in deze wereld, om hen niet te laten verdrinken in de duisternis van de geschiedenis en hen onze fouten te laten herhalen, maar hen in staat te stellen om hun land en de wereld te hernieuwen als sterke en bewuste burgers; in de ogen van de kinderen, daar is Bouazizi’s ziel.
Mohamed Bouazizi heeft het nooit bedoeld, maar zijn daad deed bevolkingen ontwaken. Waar mensen strijden voor vrijheid en geluk, daar zal hij zijn.
Bouazizi’s wanhoopsdaad was een “gouden gedicht geschreven met een eendenveer”. Drie jaar later zijn er te veel mensen die opnieuw “met een gouden balpen enkel de woorden van de eend neerschrijven”. Dit citaat komt uit een gedicht van de Tunesische dichter Moncef Mezghani (lees het gedicht hier).
Dit artikel verscheen ook bij MO* Magazine
Deel dit bericht via
Recente reacties