Heeft de jeugd de toekomst? Dan heeft de Arabische wereld een geweldige toekomst
In een lijvig rapport schetst de VN een bij vlagen deprimerend toekomstperspectief voor de ruim 200 miljoen jongeren in de Arabische wereld. Maar wie goed leest, ziet de vooruitgang en de unieke potentie van zo'n grote groep jonge mensen.
De Arabische wereld biedt enorme mogelijkheden voor economische en sociale groei, zo blijkt uit het nieuwe Arab Human Development Report, dat zeven jaar na de vorige editie verschijnt. Er is één duidelijke voorwaarde: kinderen en jongeren moeten daarvoor de mogelijkheid krijgen. Liefst twee derde van de Arabische bevolking is jonger dan dertig jaar. Vergelijk dat met het vergrijsde Nederland, waar nog geen twintig procent onder de dertig is. De huidige Arabische kinderen en jongeren, van Marokko tot Irak en van Syrië tot Jemen, zijn ook nog eens beter opgeleid, maatschappelijk actiever, gezonder en beter verbonden met de rest van de wereld dan vorige generaties in de regio. Het is daarom nu het uitgelezen moment voor Arabische regeringen om meer en duurzamer te investeren in de jeugd. Of dat ook gaat gebeuren? Dat blijft de bange vraag. Er is echter reden voor hoop.
De deskundigen van het UNDP (United Nations Development Programme) onderbouwen hun conclusies op grond van gegevens die zijn verkregen aan de hand van een aantal criteria voor de ‘menselijke ontwikkeling’ in de Arabische regio. Zoals: hoe ziet de levensstandaard eruit? Welke factoren dragen (positief of negatief) bij aan menselijk welzijn? Hoe zit het met onderwijs, inkomen, gezondheidszorg, mensenrechten, armoede, gelijkheid?
Wat de 274 pagina’s boordevol grafieken, statistieken en analyses ons uiteindelijk leren is dat de grote politieke en maatschappelijke ontwikkelingen sinds de opstanden van 2011 het des te urgenter maken dat de landen in de regio investeren in hun jeugd. “In dit belangrijke tijdsgewricht in de historie van de regio is een maatschappelijke betrokkenheid en empowerment van jongeren essentieel om een nieuwe en meer duurzame basis te leggen voor stabiliteit.”
Realiteit van vandaag
Deze oproep getuigt van optimisme en een geloof in vooruitgang, juist ook in de Arabische wereld. Maar dan is er het contrast met de realiteit van vandaag, die schrijnend naar voren komt in de vele cijfers en tabellen. De schrijvers identificeren zes factoren die belemmerend werken voor de ontwikkeling van jongeren. Een karig aanbod van passend werk; beperkte deelname aan het politieke leven; onderwijs en gezondheidszorg van onvoldoende niveau; mismanagement van religieuze, etnische en culturele verschillen in de samenleving; traditionele normen en gebruiken die de gelijkheid tussen man en vrouw belemmeren; en voortdurende oorlogen en conflicten.
Alle kinderen naar school
Is de situatie hiermee hopeloos, ondanks de onwaarschijnlijke potentie die de regio met zoveel jongeren heeft? Zeer zeker niet. Wat opvalt is dat de meest deprimerende statistieken en analyses voortkomen uit vergelijkingen met andere delen van de wereld. In veel mondiale lijstjes komt de Arabische regio er slecht vanaf. Tegelijkertijd laat het rapport zien dat er de afgelopen jaren in de regio wel degelijk vooruitgang is geboekt. Om er een paar te noemen: het percentage kinderen dat is ingeschreven in het basisonderwijs is gestegen van 79 procent in 1999 naar ruim 88 procent in 2012. In veel landen in de regio gaan inmiddels bijna alle kinderen naar de basisschool. Het aandeel vrouwen dat buitenshuis werkt is de laatste jaren in alle Arabische landen gegroeid. Steeds meer vrouwen organiseren zich in politieke of maatschappelijke bewegingen en strijden voor hun rechten. In alle Arabische landen is het sterftecijfer onder jongeren afgenomen — met uitzondering van Syrië en Irak. Deze cijfers stemmen hoopvol. De achterstand met andere regio’s is soms nog immens, maar de meeste kinderen en jongeren hebben betere vooruitzichten dan een paar decennia geleden. Is dat niet waar het uiteindelijk om gaat?
Drie strategieën
Om de enorme potentie van de Arabische wereld te benutten, schetst het rapport drie strategieën voor de komende jaren. Ten eerste: de randvoorwaarden voor jongeren versterken, zoals onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting en sociale zekerheid. Daarnaast de mogelijkheden voor jongeren vergroten om zich te ontwikkelen, via werk, deelname aan politieke besluitvorming en de garantie van politieke en sociale rechten. En ten slotte: het realiseren van vrede en veiligheid, door betere regionale samenwerking waarbij juist ook de jongere generaties moeten worden betrokken.
Verzilveren
Werk aan de winkel dus. De cijfers zien er op het eerste gezicht immers niet goed uit. Maar wie verder kijkt, ziet kleine, maar belangrijke stappen op weg naar een betere toekomst. De schrijvers van het rapport beschouwen de grote groep jongeren als een massive potential for building the future, maar waarschuwen dat dit in het slechtste geval kan omslaan in een overwhelming power for destruction. Niet alleen de regio zelf, maar ook de rest van de wereld heeft er baat bij als deze potentie ten volle wordt verzilverd. Laat dit een opdracht zijn voor ons allen.
Deel dit bericht via
Recente reacties